مفصل شانه یکی از متحرک ترین مفاصل بدن هست که پایداری آن توسط لابروم و کپسول مفصلی , و عضلات اطراف آن فراهم می شود.
لابروم یک حلقه شبیه غضزوف است که به حفره گلنویید چسبیده است. کپسول مفصل شانه شامل یکسری لیگامان است که سر استخوان بازو را به لابروم وحفره گلنویید متصل می کند.
ناپایداری شانه وقتی ایجاد می شود که لابروم یا لیگامانهای شانه شل و یا پاره شود. در این حالت پایداری شانه کاهش یافته و شانه مستعد دررفتگی و یا نیمه دررفتگی می شود.
ضایعه بنکارت اصطلاحا به پارگی لابروم شانه گفنته می شود که میتواند در قسمت جلو , پایین و یا خلف حفره گلنویید باشد. این ضایعه یکی از علل شایع دررفتگی شانه است.
در مواردی که علت ناپایداری شانه درمان نشود علایم ممکن است با درد و یا نیمه دررفتگی و حتی دررفتگی مکرر شانه تظاهر کند. دررفتگی مکرر شانه میتواند بعلت ضربه ( تروماتیک ) و یا غیر تروماتیک باشد . موارد غیر تروماتیک بعلت شلی کپسول مفصل و یا ضعف عضلات شانه می باشد.
دررفتگی مکرر شانه ( recurrent dislocation ) میتواند به سمت جلو , خلف , و یا پایین باشد. بیش از ۹۰ درصد موارد دررفتگی مکرر شانه به سمت جلو و پایین هست
درمان دررفتگی مکرر شانه بر اساس علت آن می باشد. در موارد شلی کپسول و یا در موارد ضعف عضلات اطراف شانه درمان در درجه اول فیزیوتراپی و تقویت عضلات شانه هست. اما در مواردی که ناپایداری و دررفتگی مکرر شانه بعلت پارگی کپسول و لابروم ( ضایعه بنکارت ) باشد درمان جراحی لازم میشود که می تواند بصورت عمل جراحی باز و یا عمل جراحی بسته ( عمل آرتروسکوپی ) انجام شود. عمل های آرتروسکوپی برای درمان دررفتگی مکرر شانه بعلت آسیب کمتر به نسوج اطراف و بهبودی آناتومیک ضایعه امروزه مقبولیت بیشتری پیدا کرده است.
بطور خلاصه دررفتگی مکرر شانه یک وضعیت غیر طبیعی برای مفصل شانه است و در صورت وقوع آن بررسی علت و درمان عامل ایجاد کننده آن , به بهبود آناتومی شانه و پیشگیری از آسیب بیشتر کمک می کند.